Tema vakfının Kocaeli Belediyesi' yle ortaklaşa bir ağaç dikme etkinliği varmış. Öncelikli hedef ağaç dikme törenine yetişmek. Ama insanlar bizden daha erken uyanıp, hileli! bir şekilde otobüslerle çıkınca ağaç dikme törenine yetişemeyecektik.
Heykelin önünde buluşup Gültepe yolu üzerinden Umuttepe' ye çıkmaya başladık. Yolun bu kısmı oldukça dik olduğundan bayağı zorlanıyoruz.
Turun ilk video dizisi.
Yokuşun hafiflediği yörelerde de ağır hareket ediyoruz ki nefesimiz kesilmesin.
400 rakımlı Umuttepe' ye ulaşmamız bolca oyalanma sayesinde bir buçuk saati buldu.
Belediyenin mercimek çorbası ikramı sayesinde kahvaltımızı ettik.
Anıl.
İzmit Kent Ormanı ve çevresinde karlar halen erimemiş.
Çorba içip, ağaç dikme etkinliğine katılan Anıl' ın arkadaşlarıyla tanıştıktan sonra yola devam ettik.
Geçen yazın sonunda aldığım ve bu lastiklerim ilk kez karla tanışıyor.
Umuttepe uzakta kaldı.
Yol kısmen karlı, ama kapalı değil.
Üçgaziler' de hindiler gulu gululuyorlar.
Belediye tarafından yapılan taş fırında odun yerine pet şişe yakılıyor. Ortalığı iğrenç kokulu, zararlı bir koku sarmış durumda. Bu bayan plastiklerin yakıldığı bu ocakta muhtemelen yiyecek bir şeyler pişirmeye çalışacak.
Üçgaziler Köyü' nün meydanında bir dostumuz dinleniyor.
Bu görüntüleri görmekten bıktım. Cahil bırakılan halkımız doğanın içine etmeye bayılıyor.
Karmaşık sayılan bu rotada navigasyon sayesinde hiç takılmadan ilerliyoruz.
İzmit' ten çıkarken aldığım 1.5 litrelik su şişesi dandik çıkıp patlıyor. İçindeki hava hacmi azaldığından suluğuma tutunamıyor ve zırt pırt düşmeye başlıyor. Arkadan gelen Anıl' a şişemi yolda toplamak kalıyor. Nitekim kendi su şişesi de bir yerlere düşmüştü.
Sepetçi-Kaynarca yoluna çıktık ve geçen senelerden kalma bir çizgimi bağlamak için ana parkurun aşağısındaki taş ocağının girişine indik.
Nereden nereye ne taşıdıkları belirsiz bu damperli tırlar rampaları bizim hızımıza yakın bir süratte çıkıyorlar.
2011 yazından kalma çizgimi tamamlamak için de Üçgaziler Köyü' nün Kaynarca Köyü tarafındaki girişine çıktık ve inişe başladık ve Kandıra yoluna bağlanmak üzere doğuya doğru ilerlemeye devam ediyoruz.
Bu bölgeyle ilgili çeşitli videoların birleşimi.
Bir mantar fabrikasına ait kompost yığınları yol boyunca bir süre bize eşlik ediyor.
İçlerinde taze mantarlar var.
Topallar Köyü' den geçiyoruz.
Yolun bir kesiminde 2010 yaz başından kalma bir çizgimi tamamlamak için ekstradan bir kaç yüz metre rampa çıkıyorum. Anıl' da yukarıdaki fotoğrafta bulunan çeşmenin önünde bekliyor.
Bu dik tarla yolunu tırmanırken bile otomobil tacizine uğramıştım.
Çizgimi tamamlamış bir şekilde yalağa indim.
Yalağın suyu çok temiz ve canlılarla dolu. Anıl bir kerevit yavrusu gördüğünü söyledi. Burada bir eko sistem oluşmuş.
Bu kesimde bol bol tırmanıyoruz. Aşağıda görünen vadiden başladık. Günün son uzun yokuş tırmanışı.
Çeribaşlar Köyü.
Kandıra yoluna kavuştuk.
Orhaniye yoluna doğru sağmadan evvel soldaki nöbetçi bir gözlemeciye acil iniş yaptık. Çok acıkmıştık. Hayatımın en güzel yemeklerinden birisi olduğunu söyleyebilirim. Bir peynirli ve bir de taze kaşarlı olmak üzere iki adet gözleme yedim, üç çay içtim ve bir de ufak su aldım ve toplamda 8 lira verdim.
Sıcacık soba ve odun ateşinde yapılan doyumsuz çay. İşyeri sahibi aileyle çok hoş sohbetlerimiz oluyor. Bu güzel sohbetleri için kendilerine teşekkür ediyorum.
Burada kedi köpek değil, tavşanlar var. Tavşanların bebeleri olmuş. Koltuk altında büyümeye çalışıyorlar.
Mevsimin son lahanaları çok tatlı. Gaz yapmıyor.
Tavşanları çok sevdik.
Çubukluosmaniye Köyü' nden geçerken sohbet ettiğim gençler.
Turun 1 küsür kilometrelik son önemli yükseltisi sağa doğru olan viraja müteakiben sona eriyor ve iniş ağırlıklı bir kısım başlıyor.
Kar ve tipi yüzünden Fatih' le gitmeyi geçtiğimiz haftalarda başaramadığım Orhaniye Köyü sonunda göründü.
Bu arkadaşımız biraz havlıyor ama sorun yok.
Bu da pişkin pişkin yolu kapatıyor.
Kozluca Köyü' nden hiç durmadan geçiyoruz. Günün en yüksek hızı bu video çekilirken yapılıyor. 49.8 km/h.
Emirhan' dan Solaklar' a kadar böyle iniyoruz. En yüksek hız 43 km/h civarı.
Emirhan Köyü' nün aşağısındaki bir köyde bu bina ilgimi çekiyor. Kapısı çok güzel.
Tavuklar bu bölgede fazlaca.
Solaklar Köyü' den geçip, toprak bir yoldan Alikahya' ya doğru ilerliyoruz.
Yeni açılmakta olan organize sanayi yolu. Para babalarının hayrına tarım alanları katlediliyor.
Bir taş ocağı.
Katledilmekte olan İzmit Ovası' nı izliyoruz.
İnsan olduğuna inanmadığım para babaları yüzünden inşa edilmekte olan demir çelik fabrikası. Köylülerin eylemleri maalesef yetersiz kalmış. Tarım alanları ve verimli topraklar beton ve çeliğin altında eziliyor, ziyan ediliyor.
Unutmayın, sanayi ve endüstri üretimi ve kazandıracağı para karın doyurmaz. Karnı tarım ve tarımsal üretim doyurur. Bunun bilincine vardığımız zaman umarım geri dönüş için çok geç olmaz.
İnekler sallana sallana geçiş yapıyorlar.
Alikahya merkez.
Paçalarım biraz pislendi ama mutluyum.
Köseköy-Yahyakaptan bisiklet yoluna kavuştuk.
Yağmur başladığı için bisiklet yolunda biraz hızlı ilerliyorum. Hızım 37.8 km/h civarı.
Yahyakaptan' da bisiklet yolunun sonunda Şehnaz Karabulut ablamla karşılaşıyoruz. 2 senedir görmüyordum. Çok sevindim.
Bu güzel turu, 11 Mart 2008 tarihinde vefat eden sevgili Ananeciğime ithaf ediyorum.
Bilgiler:
71.30 klm mesafe, 15.0 km/h ortalama, 49.8 km/h maksimum hız.
----------------------------------------------------- Bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların telif hakları aksi belirtilmedikçe Baki Berk Kayalar' a aittir. Maddi amaç güden çalışmalarda izin almadan kullanılması telif hakları yasasına göre suçtur. Maddi amaç gütmeyen kullanımlarda ise kaynak belirtilerek yayınlanması önemle rica olunur. Aksi takdirde bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların izinsiz kullanılması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Öneri ve destekleriniz için baymineral@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder