Ayçiçekleri Turu - 24.07.2006

2006 yazında yaptığım maceralı bir turumu sizlerle paylaşmayı istedim.

Öncelikle söylemek istiyorum ki, Özlem Pansiyon bloğuna Ben' im adıma, benden gizli gizli yorum yazan bir arkadaşımız var. Arkadaşımızın Ankara ODTÜ' den yazmış olduğunu IP kayıtlarından belirlemiş olmaktayım. Beni zor duruma düşürmeyecek güzel yorumlar yazdığı için kendisinden memnunum. Bu yüzden bu anlatımımı kendisine hediye ediyorum.

Kendisini deşifre ederse çok kızmayacağımı bilmesini isterim. :)

Bu arada lütfen taklitlerimden sakınınız :)

Turumuza dönelim.

2006' nın ayçiçek mevsimi. Kefken-Kandıra yolundaki ayçiçek tarlalarını görüntülemek istiyorum. Bu yüzden çıkıyorum yola. Amacım Kumcağız yolu üzerinden Kurtyeri Köyü' ne çıkmak. Oradan da tarlaları fotoğraflaya fotoğraflaya Sarısu' ya doğru devam etmek olacaktı. Fakat turumun formatının değişeceğinden haberim yoktu.

Kurtyeri' ne kadar her şey rayında gitti. Oradaki bir benzincide ihtiyaç molası verdim. Oradaki hava pompasından yararlanmak istedim. Lastiklerin havası bana az gibi gelmişti. O dönemlerde şimdiki gibi el pompası taşımadığımdan, benzincilerde hava basmaya meraklıydım. Neyse. Lastiklere havayı bastım ve yoluma devam ettim. İki-üç kilometre sonra bir ses gelmeye başladı bisikletten. Durup ses kaynağını araştırmaya çalışırken arka tekerleğim bomba gibi patladı. O anı yaşayan bilir. Bomba gibiydi resmen. Arka jantımın yanaklarından birisi parçalandı. Tamiri imkansız. Fakat keyfimi kaçırmadım. Yola elime bisikletim Bebiş' i takarak doğa yürüyüşü modunda devam etmeye başladım. Ayçiçek tarlalarında bir kaç fotoğraf çektim ve öğle güneşi altındaki yaklaşık 8-10 kilometrelik yürüyüşün ardından Kerpe' ye vardım.

Bisikletle yaklaşık 10, yürüyerek 8-10 km yaptım o gün.

Bir kaç fotoğrafı göstereyim.

Bebiş evden ayrılmadan önce. Bagajında araba çakmağı fişiyle çalışan bir motorlu pompa var.



Ayçiçeklerinden görüntüler. Çok güzeller.












Yaşlı bir amca dinleniyor. Sıcaktan olsa gerek, bana selam bile verecek hali yok.



Kerpe' ye yaklaşıyorum.







Ben'im için kısa ama hoş bir tur olmuştu.

Sevgiler.

-----------------------------------------------------
Bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların telif hakları aksi belirtilmedikçe Baki Berk Kayalar' a aittir. Maddi amaç güden çalışmalarda izin almadan kullanılması telif hakları yasasına göre suçtur. Maddi amaç gütmeyen kullanımlarda ise kaynak belirtilerek yayınlanması önemle rica olunur.
Öneri ve destekleriniz için baymineral@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.

04-05.08.2007 Kartepe

2007 Ağustos'unda Kartepe' de düzenlenen bir dağ bisikleti yarışı için kampa gitmeye karar verdim. Eskişehirli bir grup arkadaş adayı ile dağa beraber çıkmak için sözleştim ama bana su koydukları için ne yolda, ne de dağda karşılaşabildik.

Neyse.. Turumuza dönelim.

04.08.2007

Derbent' e trenle gidiyorum. O zamanlarda gayet acemiyim. Yüklü bisikletle Derbent' e kadar gidip, birde üstüne Kartepe' yi tırmanmak istemiyorum. Motorlu araçlardan istifade etmeye çalıştım.



Maşukiye' de Kartepe' deki otele giden servis aracı rolünü oynayan 4x4 arazi minibüsünü görüyorum. Beni araca kabul ediyorlar. Kuzuyayla sapağında beni indiriyorlar. Bu kadar yüklü bir bisikleti yüksek bir araca bindirip indirmek çok zor oluyor.

Valla o zamanki halimle bu rampayı o yükle çok zor çıkardım. 5-6 saat sürerdi. Çok sağ olsunlar. Nitekim Kuzuyayla sapağından Kuzuyayla' ya kadar bir kaç kilometrelik dik ve bozuk zeminli bir yokuşu tırmanmak zorunda kaldım. Servis aracındakiler ayı tehlikesinden söz ettikleri için çok dikkatliyim. Bu bir kaç kilometrelik yokuş, Beni epey zorluyor. Ama tırmandığıma değiyor.

Kuzuyayla' dan bir görünüm.



Kuzuyayla' da çadırımı kurduktan sonra 1 km. yukarıdaki Geyikalanı Tepesi' ne çıkıyorum. Manzara harika. Otele tepeden bakıyorum.









Hemen karşımdaki Kartepe zirvesine kızılötesi bir bakış atıyorum.



Bebiş' in çıktığı en yüksek yer. Rakım yaklaşık 1450 metre.



Kartepe zirvesine normal gözle bakıyorum.



Bulutlar geliyor ve telesiyej hattı kaybolmaya başlıyor.



Kuzuyayla' ya geri dönüp Kartepe' nin tam zirvesinin yoluna giriyorum. Fakat 1-2 km sonra yamaçlardan köpek sesleri duyuyorum. Köpekler beni işaret ederek havladıklarından ve yanlız olduğumdan riske giremiyorum.

Olsun.. Kuzuyayla' dan bir kaç yüz metre uzaklıkta harika bir saha var. Muhteşem bir tabiat. Potansiyel ayılara karşı çok dikkatliyim. Bu sahanın içinden geçen yol, otele Kuzuyayla' dan bağlanan kestirme yol.















Kamp yerim. Ortamın muhteşemliğine doyum olmuyor. Şehrin tantanasından izole bir durumdasınız. Rüzgâr ve sis, teninizi okşuyor.



Vakit varken bir kez daha Geyikalanı yapıyorum.





Kartepe otelinin orada beklediğini söyleyen bir arkadaşa kanarak otele gitmeye karar veriyorum. Kuzuyayla sapağına kadar hızlıca inip, beton yoldan otele gidiyorum. Tabiki arkadaşa ulaşamıyorum. Sonrasında şansıma rastladığım, Kuzuyayla' ya dönecek bir kaç bisikletli ile zor bir yoldan kamp yerine dönüyorum.

Kuzuyayla' dan beton yola indikten sonra bir görüntü.



Bebiş' ten bir ayrıntı.



İzmit Ovası zar zor görünüyor.





Akşamüstü çadırımdayken dişlerimden biri fena halde ağrımaya başlıyor. Kask aynamla pusula aynam yardımıyla dişimi kontrol ediyorum. Çürümüş ve bir delik açılmış. Fena bir durum. Yemek yerken tedirgin oluyorum. Geçici dolgu görevi görsün diye bir parça mendili çiğneyip içine tıkıyorum.

Gece çok dingin geçiyor. Yabani hayvanlara karşı bekçilik yapan köpekler teyakkuzda. En güzel uykulardan birini uyuyorum.

-----------

05.08.2007

Güneş parıldıyor. Harika bir güne başlangıç.

Bu fotoğrafı kimin çektiğini hatırlamıyorum. Ama çekene teşekkür ederim.



Eşyalarımı toplayıp otele doğru gidiyorum.



Bir bisikletçi antreman yapıyor.



Bebiş' i otelde uygun bir yere dayıyorum.



Yarışlardan biri başlıyor.



Yarışçılara ait bir kaç görüntü.











Kayak pistlerinden birisi dağ bisikleti parkuru olarak kullanılıyor.







Bir kaç yarışçı görüntüsü daha.







Bebiş bekliyor.



Kayak pistlerini gösteren bir resim.



Zamane halim.



Kartepe Oteli.



Kartepe' den İzmit' e binerek dönüyorum. İnişte sık sık 60 km/h' ye ulaşıyorum. Bir-iki arabayı solluyorum. Yerleşim yeri içi hız rekorumu da geliştiriyorum. Yukarı Maşukiye' de 66 km/h ile caddeden iniyorum. Bu rekoru halen geliştiremedim. Zaten tehlikeli.

Maşukiye' den sonra anayoldan İzmit' e varıyorum. Pişkin' den aldığım simit sayesinde dişimin ağrısı nüksedince zor bir kaç dakika daha yaşıyorum. Ertesi gün soluğu dişçide alacaktım.

Neyse. Arkadaş satmalarına rağmen çok güzel bir etkinlik oldu. Daha güvenilir arkadaşlarla bu turu tekrarlamak istiyorum.

Sevgiler.

-----------------------------------------------------
Bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların telif hakları aksi belirtilmedikçe Baki Berk Kayalar' a aittir. Maddi amaç güden çalışmalarda izin almadan kullanılması telif hakları yasasına göre suçtur. Maddi amaç gütmeyen kullanımlarda ise kaynak belirtilerek yayınlanması önemle rica olunur.
Öneri ve destekleriniz için baymineral@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.