31 Temmuz benim doğum günüm olduğundan doğum günümün şerefine bu turu yapmayı özellikle istiyordum.
İzmit-Kandıra-Kerpe yolu benim için çok alışılageldik bir güzergah. Rahmetli ananemin Kandıralı olması ve Kerpe' de yazlığımızın bulunması nedeniyle bebekliğimden beri her yaz sürekli gidip geliriz. Yoldan çekincem yok. Yolu avucumun içi gibi bilmeme rağmen her bisiklet turum öncesinde olduğu gibi beni bir heyecan basıyor :)
Fotoğraf makinemin saatine göre 17.30 gibi İzmit' te işyerimden ayrılıyorum. Yola çıkmadan hemen önce işyerimde Scotty poz veriyor.
Kandıra yolundaki ender benzincilerden. Duraklamamak olmaz. Düzgün bir ihtiyaç molası vermek için ideal bir nokta. Kandıra' ya bir kaç kilometre uzaklıkta. Fotoğrafın ardından hava kararmaya başlıyor. Kandıra' yı geçtikten sonra tamamen kararacaktı.
Kandıra-Kerpe arasındaki normal asfalt anayoldan ayrılıp, Sarısu Köyü yakınlarından geçen köy yoluna giriyorum. Bu yola girmemle beraber telefonum çekmediği kuytu yerlerden geçeceğimden ailem Kerpe' de kudum kudum kuduracaktı. Haklılar tabi, yanlız başıma karanlık ve tenha yollarda bisikletle ne işim var benim!!! Ama o yol daha keyifliydi. Boş ve alaca karanlık yolda tatlı serinlikle bastıra bastıra gitmek çok zevkli oldu. Yol yeni asfaltlandığından bolca gevşek mıcır ve çakıl vardı. Asfalt lastiklerimle bu zeminde özellikle virajlarda çok dikkatli olmam gerekiyordu. Şükür ki zemin kökenli hiç bir sorun yaşamadım.
Sarısu Köyü' ne giren sapağı es geçip Kerpe yönüne devam ettim. Az ileride bir kaç köpek beni taciz etti ama civardaki köylüler onların yanından sorun yaşamadan geçmemi sağladılar. Köpeklerle sorun yaşadığım yerin biraz ötesinde, bir zamanlar dedemle kerevit (tatlı su ıstakozu) aldığımız yerde kısa bir mola verdim. Yanında durduğum bir araç vardı. İçindekilerle hiç diyaloğa girmedim ama karanlığın içinden ansızın gelen bir bisikletçiyi görünce bana böt böt baktıklarını hissettim. :)))
Bir zamanlar araba ile bile gece geçerken yüreğimin korkudan hopladığı yol, son mola yerinin ardından orman yolu moduna döndü. Oradan korku namına hiç bir tın hissetmeden Kerpe' ye çıktım. Paşaağzı Mevkii' nde Kerpe' yi karşıdan gören bir yere geçip Scotty' nin fotoğrafını aldım. Bu fotoğrafta belli olmasada arka planda Kerpe var. Civardaki çocuklar kaskımdaki flaşörlere "abinin kafasında yanıp sönen şeyde ne" gibisinden değişik tepkiler verince beni kıs kıs güldürdüler :)
Paşaağzı' ndan Kerpe' nin ana meydanına giriş yaptıktan sonra karşıma Feyman çıkıverdi. Arkadaşıyla günübirliğine gelmişti ve hemen gidecekti. Ayak üstü kısa bir sohbetin ardından vedalaştık.
Scotty ve ben eve vardık. Balkonda Scotty' nin pozu.
Sabah Kerpe' den erkenden ayrılmaya karar verdim. Günün ilk ışıklarında Scotty. Uyanmak istemiyor belki ama yola çıkma vakti geldi.
Kerpe' den manzara. Sabah 07.29
İleri planda az sonra tırmanacağım rampa görünmekte. Evden ayrılıp rampanın tepesine ulaşmak 15-20 dk. kadar sürüyor bisikletle.
Yola çıkmadan hemen önce.
Yollarda sıkça karşılaştığımız manzaralardan biri. Motorlu araçlarla giderken bu kötü manzaraları çoğunlukla çok kısa bir anlığına görüyoruz. Bisikletle seyahat ederken ise çok daha uzun süre bu manzaralarla karşı karşıya kalmaktayız. Karayolu taşımacılığının egemen olduğu ülkemizde yollardaki hayvan ölüleriyle karşılaşmak çok sıradan bir durum. Bahar ve yaz aylarında emniyet şeritlerinde emvayi çeşit renklerde olan kelebekler, böcekler ve kuşları ölü halde görüyoruz.
Yolda taze meyve sebze satılan bir yerde duruş yaptım. Scotty' nin arka tekerinin yanında görülen yeşil armutlardan bir miktar aldım. Çok sert, sulu ve nefistiler.
Çubuklu Köyü' nün üst tarafından bir yol görüntüsü. İzmit' e 9-10 km kadar kaldı. Eve de 15 civarı.
Üstteki fotoğrafın yapıldığı yerde özportrem.
İzmit girişine vardıktan sonra Kandıra yolu otoyol girişindeki ışıklı kavşakta bir sünnet konvoyu ile yanyana geldim. Sünnet olan arkadaşımız konvoyda çekim yapanlara değil, bana bakıyordu. :))) Belki ileride o çocuk da bilinçli bir bisikletçi olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder