08.15' te tren garının önünden kalkan Etna otobüsüyle Etna' ya çıkmak çok rahat. 3.60 Avroluk bilet ücreti Etna' nın sürekli, hafif ve çok uzun yokuşunu kısa zamanda tırmanmak için değer. Bisiklet için ekstra para alınmaması, otobüsçülerin "hop kardeşim otobüse bisiklet sokamazsın" diye çıkışmamaları harika. Biletimi aldığım bar görevlisine sadece gidiş bileti istiyorum dedim, görevli "tabiki, çünkü bisikletin var" gibi bir cümle kurdu. İtalyanlar 30-40 kilometrelik mesafelerin bisikletle gidilebileceğinin farkındalar. Ahh keşki Kocaeli Büyükşehir Belediyesi en azından bahar ve yaz aylarında Kartepe' ye İzmit' ten otobüs kaldırsa ne güzel olur. Sırf onun için Kent Kart denen zımbırtıyı edinmeye razı olurum.
Otobüs biletimi aldıktan sonra otobüsümü buluyorum. Biletimi aldığım yerden aldığım fındık kremalı kruvasanlar harika bir kahvaltı oluyor. Tanesi 1.20 Avro ama olsun. Aç bisikletçi pedal çevirmez :)
Kalkış saatini beklerken iki Türk bayan yanımda sohbet ediyorlar. Hemen diplerinde olmama rağmen beni anlamıyorlar. Bisikletimde ve kıyafetimde Türk olduğumu belli edecek çok az şey var. Onları da çok dikkatli tipler haricinde herkes fark edemez. Beni kastederek "diğer insanlar bu bisikletliyi kıskanıyor" filan diyorlardı.
Otobüs hareket etti. Yol tabiki Etna manzaralı. Mesafe 40 kilometreden daha uzun olmamasına rağmen, yolculuk 2 saat sürüyor. Yol çok virajlı olmakla birlikte Nicolosi' de 20 dakikalık mola veriliyor. Otobüsün 16.30' da başlayan inişinin de 2 saat sürmesi dönüşü bisikletiniz yanınızdayken bisikletle yapmanızı zorunlu kılıyor. Yolun yarısı yerleşim yerlerinden geçtiğinden, araba sayısı çok fazla olduğundan otobüs özellikle dönüşte trafiğe çok takılıyor. Pazar günkü tam otobüslü turumda dönüşün ne kadar sıkıcı olduğunu fark etmemi sağladı. Bisikletle Rifugio Sapienza-Catania arasının bir buçuk saatten uzun sürmediğini hatırlatayım. Aslında çok daha kısa sürer, ama yerleşim yerlerinden bisikletle yavaş geçmek zorundayım. Ayrıca yollar yerleşim yerleri içlerinde çok bozuk. Çok tehlikeli çukurlar hiç beklemediğiniz anlarda karşınıza çıkabiliyor.
Etna' nın kuzeydoğu kraterinden takip ettiğim kadarıyla pazar gününden beri buharlar yükseliyor. Yakında kuzeydoğu krateri kökenli yeni bir gösteri yaşanabilir gibime geliyor.
İtalya süprizlerle dolu. Bu at arabalarının Catania dışında gezdiğini ilk kez görüyorum.
Etna' ya devam.
Yolda bir miktar kar halen duruyor.
Yaklaşık 2 saatlik otobüs yolculuğum sona erdi. Scottino, otobüste bu şekilde yolculuk etti.
Otobüsteki Türk bayanlar Etna' ya çıkarken kendi aralarında konuşuyorlardı ve onlara kulak misafiri oluyordum. Etna'nın karlarını işaret ederek biri " aaa kar"; diğeri " yok kar değildir" o diyorlardı. Ben kıs kıs gülüyordum. Otobüsten inmeden önce şoför dönüş için "16.30' da kalkacağız" dedi. Bu bayanlar anlamadı. Bende onlar otobüsten inerken müdehalede bulunmak durumunda kaldım. O karları tüf zannetmiştik dediler. Ben dedim daha şubat ayındayız. Ben konuşmaya başlayınca siz Türkmüsünüz diye sordular birde. Bende herhalde yani gibi bir şey dedim. Sonra bu bayanlara Silvestri' ye gidin dedim. Gezecek yer arıyorlardı. İki kardeş bayan, Sicilya' yı merak edip turist olarak gelmişler. Fakat coğrafya ve iklim bilgisi konusunda kendilerini geliştirmeleri gerekiyor. Çünkü çok komik duruma düştüler.
Otobüsümüz.
Kar kalınlığı nispeten azalmış olmasına rağmen halen Scottino' dan daha yüksek.
Yaklaşık 1900 metreden Catania yöresi.
1892 yılında oluşmuş Monti Silvestri. Pazar günü bu kraterde kızakla kaymıştık. Kardaki çizgiler kızak izleri.
Silvestri' nin diğer yakası.
İnişe başlıyorum. Zafferana Etnea yolundayım.
Arada sırada yaşanan patlamalar ve beraberinde getirdikleri lav akıntıları olmasa burada muhteşem bir orman olur. Lav akıntılarından etkilenmeyen noktalarda çok güzel iğne yapraklı ağaç toplulukları gelişmiş.
İnişteyim. Bu şekilde çektiğim ender fotoğraflardan. Nikon D3000, nispeten ufak olduğundan boynuma asılı vaziyetteyken bisiklet üzerinden de kullanılabiliyor. Dün denedim ve sonuç olumlu.
İniş sırasında pek çok yerde duraklamak zorunda kalıyorum.
Girmek istediğim kardan kapalı yolun yukarı ucuna ulaştım. Yol halen kapalı sayılır. Ama zaman var. Biraz maceraya kalkışabilirim. Bu ara yol çok uzun olmadığından sorun yok. Bitişi de anayola çıkıyor. Tekerlek izlerini takip ederek gitmeye çalışacağım.
Bu yolun görsel güzelliği harika. Zemin bu kesimde asfalt değilmiş. Kar tabakasının azaldığı yerlerde gitmek bile zor oluyor. Çok taşlı çünkü. Kimi zaman elimde sürmek zorundayım. Karın sert olduğu kısımlarda büyük bir zevkle karın üstünde kara batmadan sürüyorum.
Bu ayakkabılar yazlık bisiklet ayakkabısı. Ama başka çarem yok :(
Marathon XR'larım kar sürüşüne uygun bir lastik çeşidi değil. Ama yinede aşırı kötü değil. Karda kimi zaman derin izler bırakıyor.
Arazi araçları yolu biraz aralamış. Ama şu an itibariyle benim dışında insanın i si, motorlu taşıtların m si yok. Arada bir duyduğum kuş sesleri dışında başka ses de yok. Muhteşem diyorum başka bir şey demiyorum. Kafa dinliyorum. Avrupa' nın en güney noktalarından birinde böyle ıssız bir yolda tek başınayım. Demeyin keyfime.
Karda batmadan bisiklet sürmek :)
Bisikletle seyahat etmenin farkı. Bisiklet her yola girer. Hem asfaltta, hem kapalı yollarda, hem karda, hem çamurda, hem kayalık yollarda. Kullanımı bu kadar esnek bir ulaşım aracı türü daha yok bence. Motorsikletle seyahat etseydim bu yolda kalırdım resmen. Bu yolu biraz açan arazi araçları bile kimi yerlerde çok zorlanmış. Ben ise güle oynaya ilerliyorum.
Karın tadına bakma zamanı.
Valle del Bove' ye devam.
Issızlığın ortasında bir yapı. İçerisinde belki Etna' yı gözleyen çok sayıda gözlem istasyonlarından birisi olabilir. Ama istasyon haritasında bu noktada bir istasyon göremedim.
Birazcık çıkışım var. Bir kaç yüz metreden daha uzun bir çıkış değil. Fakat zemin çok taşlı. Bisiklet sürmek zor. Scottino' yu elle ittiriyorum. Internette Via Monte Pomiciaro adıyla gösterilen yoldayım.
Monte Zoccolaro' ya vardım. Turdaki hedef noktam aslında burasıydı. Valle del Bove' yi izleyebilmeyi umut ederek buraya geldim.
Zemin bu noktada karmakarışık. Etna' nın iç yapısı gibi. Yolda kar, çamur, kaya, yaprak, ne ararsanız var.
Hedefime ulaştım. Valle del Bove' yi görüyorum. Harika bir manzara. Ama ağaçlar manzarayı biraz engelliyor. Görüntüde 200 bin yıl önce aktif olan Monte Calanna yer alıyor. Monte Calanna ile aramda 1991-1993 lavları var. Yaklaşık 200 metrelik bir uçurumun yanındayım. Bu satırları okuyan Annem merak etmesin, kenara çok yaklaşmadım.
Uyarı levhasını dikkatle okuyorum.
Etna' nın zirvesi ağaçlar arasından göz kırpıyor.
Valle del Bove.
Scottino, Valle del Bove' ye nazır.
Güneş parlıyor. Sıcaklık, yaklaşık 1500 metre rakımda olmama rağmen üşütmeyecek düzeyde. Mükemmel bir tur havası hakim.
Üstteki fotoğrafları çektiğim yerin azıcık aşağısında asfalt başlıyor. Burada iyi düzenlenmiş bir seyir alanı var.
Aslına bakarsanız buraya bahar aylarında arkadaşlarımla kamp yapmaya gelmek isterim.
Yola tekrar çıkıyorum. İnişteyim. Zafferana Etnea' ya kadar kesintisiz bir inişim olacak.
İnişten manzaralar.
Zafferana Etnea kasabasından bir görünüm. Bu kasaba 1991-1993 yılları arasında az kalsın lavlar altında kalacaktı.
Milo' ya doğru devam ediyorum. GPS kaydımı hazırlarken zemini göremediğimden, GPS kaydımı izlerken gerçek hayatta kendimi saçma sapan zeminlerde bisiklet sürmeye çalışırken buluyorum.
Ama çok güzel ya :)
Milo kasabası günün ikinci hedefi. Bove Vadisi' nin ağzında.
Milo' dan Etna' nın görünümü.
Kıbrıs akasyaları çiçek açmış.
Milo' dan görüntüler.
Milo' dan sonra diğer güzergahtan Zafferana Etnea' ya doğru ilerliyorum. Muhteşem bir yol.
Bir dost.
Zafferana Etnea merkezine hiç girmeden günün üçüncü hedefi Giardino' ya doğru ara yollardan ilerliyorum. GPS kaydım sayesinde kimseye yol sormuyorum. Santa Venerina' dan geçerken bir fotoğraf.
Messina-Catania otoyolu, Catania yönüne bakış. (A 18 - E 45)
Otoyol köprüsünden Etna.
Guardia' ya vardım. Burada birazcık dinlenip tren videosu çekmek istiyorum. Yaklaşık 45 dakikalık Guardia molamda sadece bir transit geçişe tanık oluyorum. İki tren duruş yapıyor ve keyif alamıyorum :( Olsun tren trendir.
Guardia' ya vardığım anda muhtemelen Giarre-Riposto istasyonundan kalkıp, Catania ve muhtemelen Gela' ya giden dizel raybüs.
Guardia İstasyonu.
Yolun bundan sonraki kısmı sıradan geçiyor. SS 114 numaralı anayoldan Catania' ya sorunsuzca varıyorum. Acireale' de bir alışveriş merkezinde kısa bir molam olmuştu onu da unutmayalım.
Bu turda pek çok video çektim. Onları işleyip, ayrı bir gönderi halinde (mesela Video Blog şeklinde) sizinle paylaşmayı umut ediyorum.
Bilgiler:
70.23 klm.
19.5 km/h ortalama, 54.1 km/h maksimum hız.
03.35.49 saat (molalar hariç seyir süresi).
Mutlu günler.
----------------------------------------------------- Bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların telif hakları aksi belirtilmedikçe Baki Berk Kayalar' a aittir. Maddi amaç güden çalışmalarda izin almadan kullanılması telif hakları yasasına göre suçtur. Maddi amaç gütmeyen kullanımlarda ise kaynak belirtilerek yayınlanması önemle rica olunur. Öneri ve destekleriniz için baymineral@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.
Ne diyeyim annelik zor
YanıtlaSil