Ramacca-Castel di Iodico - 18.01.2011

Sevgili izleyenler. Yeni sayılacak bir turla daha karşınızda olmaktan mutluluk duyuyorum. Bu yazımda Castel di Iodico' ya yaptığım turdan bahsedeceğim. Ama bu turdan önce geçenlerde Elise ile yaptığım minik Misterbianco turundan bir kaç görüntü iliştireceğim.

Tarih 15.01.2011. Yer Misterbianco. Sicilya' ya kış gelmeden bahar geliverdi. Çiçekler sokakları donattı.

 Misterbianco sokaklarında devleşmiş kaktüs grubundan ağaç türleri.

Catania' da açmış bir çiçek ikilisi. 

Catania' nın yükseklerinden güneydoğuya doğru bir bakış.

Catania' nın yine yüksek kesimlerinden bir sokak manzarası. Sarmaşık kaplamalı yapıları annem pek sever. 

Gece yaptığım etli yaprak dolması.  

16 Ocak 2011 sabahı yaptığım menemen. Burada genelde (malzeme bulduğum yada uydurduğum sürece) Türk yemekleri yapmaya çalışıyorum. Bu yüzden ülkemiz mutfağını hiç özlemiyorum. :)

Gelelim turumuza. Günlerden 18.01.2011. Hava durumu ilerleyen günlerde yağış ihtimalli olduğundan havanın kesinlikle iyi olacağı bugün, tur yapmaya karar veriyorum.

06.45 uyanış, 07.45 evden çıkış. İlk kilometrelerde kilometre saatimin arızalı sonuçlar göstermesi tadımı kaçırsa da rotadan şaşmadığım sürece ne kadar kilometre yapacağımı GPS iz kayıtlarından bildiğim için çokta umursamıyorum. Neticede sorun kaybolacaktı çok şükür.

Catania' nın güneybatı çıkışından Etna. Şu an SS 417 numaralı yoldayım.  

Bir önceki fotoğrafı çektiğim noktadan bir fotoğraf daha.

Aynı noktadan bir fotoğraf daha. Bu ağaç türü bana pek yabancı gelmedi. Akasyalardan olsa gerek.

İtalya yollarında canımı sıkan bir durum var. Şehir dışında, yerleşim yerleri dışında pek çok molalık noktada hayat kadınları "müşteri" bekliyor. Tabiki bisikletçilere otostop çekmeye kalkan bulaşkan tiplere benzemiyorlar. Açıkcası onlara çok acıyorum. Çoğu göçmen görünümlü. Yasal mı bilmiyorum. Hayatlarını sürdürebilmek için bedenlerini geçici olarak satmak zorunda kalıyorlar. Keşki dinen daha yasal bir mesleği sürdürseler. Belkide saatlerce Güneş altında dikilip duruyorlardır. Yazık.. Çok yazık. Güvenli molalık noktaların çoğu onlar tarafından işgal edildiği için ayrıcana rahatsızlık duyuyorum. Şahsen hayat kadınlarının olduğu bir mevkide yemek molası vermek istemem. Ne olur ne olmaz. Bulaşkan tipler çıkar filan.

Neyse. Yola bakalım.

Yol kenarında bu manzarayı görüyorum. Otobüs meraklıları için bu fotoğrafları çektim. Hurda halinde tarihi bir otobüs.

Bir kavşak. Burada su içmek için durduğum sırada geldiğim yönden gelen bir kamyoncu sevgi gösterisinde bulunuyor.

Aynı noktadan iki fotoğraf daha.

SS 417 uzayıp gidiyor. Tahmin edebileceğiniz üzere sıkıcı bir yol. Kahvaltı etmediğim ve kahve içmediğim için biraz yavaşlığım var. 

Etna bugün yoğun olarak tüttüğü için sık sık fotoğraflıyorum. Belki bir patlamasına tanık olurum umudum var.

Fichi Indialar (Hint İnciri) her yerde.

Bu kavşaktan düz devam ediyorum.

Birazdan tırmanmaya başlayacağım tepeler.

Etna.

Ramacca' nın yer aldığı tepelik araziye yaklaşıyorum.

Buradan sağa sapacağım.

Normalde Ramacca' ya giden normal bir yol var. Fakat Google görüntülerinde kestirme görünen bir yol mevcut. Haritada görünmüyor. Bende kestirmeyi tercih edip, rota kaydını ona göre yapmıştım. Tahmin ettiğim gibi biraz bozuk bir yol çıktı. Ama çok hoşuma gitti.

Çobanlardan birisi hayvanlarını otlatıyor.

Geride bıraktığım yol"cuk". Bu kesimden büyük keyif alıyorum. İtalya' da asfaltsız yol bulmak çok zor.

Devam ediyorum.

Az önce fotoğrafladığım hayvan sürüsü karşıma çıkıyor. Çobanla sık sık selamlaşıyorum.

Bana merakla bakan bir dost.

Dostlar devam ediyorlar.

Ve bir dostun daha ilgisini çekiyorum.

Ağır ağır tırmanırken muhteşem manzaralar izlemeye başlıyorum.

Yolun yaklaşık 100 metrelik bir kısmı bir tarladan geçiyor.

Tırmanışa devam. Yakınlardaki bir kaç köpek çıngarı çıkartıyor. Köpekler serbest. Artistlik taslayan biri avaz avaz havlayarak yakınıma geliyor ama kontrolüm altında. Scotty' i havaya dikmemle topuklaması bir oluyor.

Meşhur köpek fotoğraftaki mavi arabanın az ilerisinde. Ben halen ayrılmayınca bir daha gelmeye kalkıyor.

Etna hemen her yerden görünüyor.

Bu yörede çok az ses var. Manzara doyumsuz. Kafa dinleme mekanı.

Evet. Asfalt başladı. Burası anlaşılan o ki eski bir karayolu. Ama hangi güzergahla ilgili olduğunu çözemedim.

Scotty dinleniyor.

Etraf kekik dolu. Çiçeğe dönmüşler.

Ramacca' ya "ramak kala" bir tür çiçek demetiyle karşılaşıyorum. Bunun fotoğraflarını çekmeyim de ne yapayım?

Arılar uyanmış ve canla başla çalışıyorlar (Sicilya' da kış uykusuna geçtiklerini hiç sanmıyorum).

Ramacca' ya giriyorum. Sıradan bir kasaba.

Ramacca' dan görüntüler.

Espresso molam. Espresso İtalya genelinde 0.80 Avro' ya satılır. Bazı yerlerde yanında su ikramı olur. Çünkü espresso çok sert bir kahvedir. Forli çıkışında içtiğim ilk gerçek espressoyu çok zor içmiştim. Bünyem alışmaya başlamış olacak ki, bu espresso bana pek içilmeyecek gibi gelmedi. Suya bile gerek kalmadı.   

Espresso molasını verdiğim yerde Scotty bir ağaca dayalı.

Ramacca' dan bir görüntü daha.

Ramacca hatırası.

Yola devammm.. 250 metre rakımlı Ramacca' dan aşağıya bir kaç kilometre boyunca iniyorum. İnişte bir noktada yol sorunlu. Yol kapalı tabelası var ama, rotayı çizerken o noktada bir sorun olduğunu anlamıştım ve rotayı ona göre çizmiştim. Tabela eksikliği sebebiyle benim gibi yolun yabancısı olan sürücüleri şaşırtabilecek bir nokta. Yol kapalı yolun yanındaki bir tesisin bahçesinden geçiyor. Benle beraber o noktada bir araç gelmişti. Araç sürücüsü şaşırıp kaldı sanırım. Bense devam ettim. GPS sağ olsun.

İniş bitti. Yol görüntülerine devam.

Bu yöre Kandıra bölgesini anımsatıyor. Etna ise bonus.

Bu fotoğraftaki muhtemelen telefon hattının iki direğini birileri yemiş galiba. İlginç görünüyor. 

Manzaralara devam.

Giumarra' da yol tabelaları.

Castel di Iodico göründü. Birazcık yukarıda.

Keskin virajlı bir kesime geldim. Virajlar çok hoşuma gidiyor yokuş yukarı olmalarına rağmen.

Bu ev çok hoşuma gitti. Orada kim yaşamak istemez ki..

Castel di Iodico' ya yavaş yavaş yaklaşıyorum.

Castel di Iodico yokuşunu döne döne tırmanıyorum. Bir kaç hairpin türü viraj var. Yokuşu tırmanırken Sicilya, cömertçe manzaralar sunuyor.

Bu kesimde izlediğim güzergah. Bayağı virajlı ama çok keyifli.

Göllü eve yukarıdan bakış.

Castel di Iodico' ya az kaldı.

Sonunda vardım. Bu kasabada ev sahibimin ailesi yaşıyor.

Castel di Iodico' dan görüntüler.

Castel di Iodico fark ettiğiniz üzere güzel bir kasaba değil. Ama çevresindeki doğa harika. Bu kasabada yokuş tırmanırken ev sahibimin babası arabasıyla yokuş aşağı iniyordu. Beni görünce ileride durdu. Yanına gittim ve biraz sohbet ettik.

Kentin en üst noktasından Etna.

Kentin en üst noktasında GPS' im 541 metre rakımı gösteriyor. GPS' imin 30 metre fazla ölçtüğünü hesaba katarsak 511 civarı bir rakım var. Haritaya göre bu yöre 475 metre rakımlı.

Manzaralara devam.

Tahmin edebileceğiniz üzere sağdan devam edeceğim. Bu yol da haritalarda görünmüyor.

İnişteyim. Sık sık 40-50 km/h ve üstü hızları görüyorum. Bu görüntüyü görünce dayanamayıp duruyorum.İnişin bu kesiminde bile 80-90 km/h çok rahat yapardım ama eski Berk değilim. Canım kıymetli. Virajlardan birine biraz hızlı yaklaşınca heyecanlanıyorum ve çok şükür güvenle yavaşlıyorum. Bende heyecan sorunu olduğundan yüksek hızlara çıkınca benim için çok tehlikeli oluyor. Bir hız denemesi sırasında gece yarısı Kandıra yolunda düştüğümü unutamıyorum. Bisiklette 50 km/h üzeri hızlar benim için çok riskli.

Manzaralar doyumsuz. Geride bıraktığım yol. 

Söyleyecek sözüm yok.

Etna mı beni izliyor, ben mi O' nu izliyorum bilmiyorum.

Yol sakin.

Küçükken resim yaparken genelde bir ev yapar, yanına bir ağaç çizer, arka planı da tepelerle donatırdım. Bu görünümde küçükken yaptığım resimleri hatrladım. Resmin gerçeğe dönüşü. Tek fark fazladan bir direk.

Buralarda bir yerde benle aynı yönden gelen bir otomobil çok yakınımdan geçiyor. İster istemez öküz demiş oluyorum. Geçerken birde yüksek bir ses çıkıyor. Ses nereden geldi anlamadım. 

Demiryoluyla buluşuyorum. Yolum Sferro İstasyonu' ndan hemzemin geçitle geçiyor.

Tren gelmesini bekleyecek psikolojide değilim, tren sevgisi bir yere kadar :). Devam ediyorum. Hemzemin geçidin çıkışındaki kavşak. SS 192 numaralı karayoluna çıkıyorum. 

Demiryoluna paralel ilerleyen bir kaç kilometrede yanımdan benle aynı yöne giden bir Minuetto geçiyor. Bisikletle seyir halinde olduğum için treni fotoğraflayamadığıma üzülürken, tren kırmızı ışığa takılıyor. Bense trenin azıcık ilerisinde durarak fotoğraflıyorum. Ne şans be. Bu Minuetto makas dışında buluşma bekliyor.

Demiryolu & karayolu.

Buradan hareket etmeye başladığım sırada karşı yönden gelen Minuetto geçiyor. Bu kez sıra video çekiminde.

Bir hemzemin geçit daha. Önceki bir kaç fotoğraf ve videoyu çektiğim lokasyon. Burası Gerbini İstasyonu.

Gölgem.

Etna, bahçe manzaralarını çok güzel tamamlıyor.

Bir hemzemin geçit daha. Burada bir başka Minuetto'nun geçmesini bekliyorum.

Geçit Motta Sant'Anastasia istasyonunda.

Buradan sonra kısa bir iniş çıkış döngüsü haricinde kayda değer bir şey olmuyor. Rutin bir eve dönüş kısmı.

Bonus olarak (turla alakasız olacak ama) size kabak tatlısı ikram etmek istiyorum. canım çekince 19 Ocak günü yapıverdim. Afiyet olsun :)

Bilgiler:
112.05 klm mesafe.
20.5 km/h ortalama.
58.2 km/h maksimum.
05.27.34 saat (molalar hariç seyir süresi)

Mutlu günler :)

----------------------------------------------------- Bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların telif hakları aksi belirtilmedikçe Baki Berk Kayalar' a aittir. Maddi amaç güden çalışmalarda izin almadan kullanılması telif hakları yasasına göre suçtur. Maddi amaç gütmeyen kullanımlarda ise kaynak belirtilerek yayınlanması önemle rica olunur. Öneri ve destekleriniz için baymineral@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.